Nadpotliwość stóp
Dolegliwość która towarzyszy wielu chorobom o podłożu:
- endokrynologicznym ( nadczynność tarczycy, choroby przysadki , zaburzenia hormonalne także w okresie dojrzewania i przekwitania) - metabolicznym ( cukrzyca , otyłość) - neurologicznym.
Nadpotliwość stóp często towarzyszy osobom żyjącym w ciągłym stresie, emocjonalnym i nerwowym . Może być także skutkiem przyjmowania niektórych leków (antydepresanty ) a także używek ( kawa, alkohol). Potliwość stóp nasila się pod wpływem wysokich temperatur, jednak największą rolę odgrywają tu sytuacje stresowe. W wielu przypadkach problem nadpotliwości znika po okresie dojrzewania.
Zmieniający się wraz z wiekiem układ kości śródstopia także może stanowić przyczynę pojawienia się nadmiernej aktywności gruczołów potowych.
W walce z nadmierną potliwością stóp główną rolę odgrywa przede wszystkim leczenie przyczynowe.
Czasami natężenie wydzielania potu jest tak duże , że znacząco obniża poczucie komfortu podczas normalnego funkcjonowania.
Spośród dostępnych metod leczenia nadpotliwości stóp wyróżnić należy:
- leczenie farmakologiczne: leki antycholinergiczne, przeciwmuskarynowe, z grupy beta-blokerów , uspokajające;
- psychoterapię;
- metody inwazyjne ( wstrzykiwanie toksyny botulinowej , sympatektomia lędźwiowa, czyliodnerwienie gruczołów potowych w odcinku lędźwiowym).
Konsekwencja nieleczonej nadpotliwości są maceracje naskórka , który rozmiękczony przestaje być barierą dla infekcji bakteryjnych , grzybiczych czy wirusowych. Stopom często towarzysza czerwone krostki czy pęcherzyki.Nadpotliwym stopom towarzyszy niekiedy przykry zapach.
Taki rodzaj nadpotliwosci nazywamy Bromhidrosis. Za powstawanie tego zapachu odpowiedzialne są mikroorganizmy żyjące na powierzchni skóry, które rozkładają łuski naskórka , tłuszcz i organiczne składniki potu.
Zachowanie odpowiedniej higieny i pielęgnacji stóp w przypadku tej dolegliwości jest bardzo ważne. Codziennej kapieli towarzyszyc musi dokładne osuszenie zwłaszcza przestrzeni miedzypalcowych
W gabinecie podologicznym oferuje się skorzystanie z jeszcze jednej metody blokującej aktywność gruczołów łojowych jaką jest jonoforeza. Metoda jest nieinwazyjna.W zabiegu wykorzystuje się natężenie prądu do upośledzenia gradientu elektrycznego, odpowiedzialnego za przepływ wydzielanego potu. Środkiem leczniczym, w jonoforezie to przede wszystkim woda.